Additional Quality Requirements stanowią jeden z kluczowym dokumentów, które klient dostarcza w ramach pakietu sourcingowego. W przeszłości stosowany był głównie przy współpracy z FCA. Po stworzeniu grupy Stellantis razem z PSA stał się dokumentem, który funkcjonuje przy współpracy z oboma klientami.
Jak jest cel stosowania Additional Quality Requirements przez grupę Stellantis?
Jednym z głównych problemów z jakimi można się spotkać podczas nowych uruchomień jest fakt, że zakład produkujący komponenty nie jest świadomy istnienia AQR’ów. Wynika to głównie z faktu, że jednostki centralne – w tym wypadku dział zakupów – klasyfikuje ten dokument jako RQF – Request For Quotation, bez przekazywania go do zakładu produkcyjnego.
Takie podejście może doprowadzić do eskalacji podczas przeprowadzania Progressive Planning Qualification lub Mass Production Audit. Dokumenty te zastąpiły Advance Quality Planning oraz Process Audit stosowane w przeszłości przez FCA.
Czym w takim razie są dodatkowe wymagania jakościowe?
Możemy je sklasyfikować jako wymagania procesowe wynikające z Lesson Lerned oraz najlepszych praktyk dla poszczególnych rodzin wyrobów. Obejmuje ona takie obszary jak specyficzne wymagania w odniesieniu do:
– produktu
– procesu
– oprzyrządowania oraz środków kontrolno-pomiarowych
– badań i kontroli zdefiniowanych dla procesu i produktu
– identyfikowalności
– zarządzania poddostawcami
– pakowania
Oznacza to, że inne wymagania będą posiadać fotele samochodowe, inne wiązki elektryczne, a jeszcze inne systemy hamulcowe. Obecnie jest wyszczególnionych ponad 230 rodzin wyrobów w dokumentacji klienta.
Warto dodać, że AQR’y stosowane wcześniej przez FCA rozpoczynały się od liter „AQ.xxxxx”. Obecnie te dokumenty zostały zharmonizowane w grupie Stellantis, co poskutkowało zmianą kosmetyczną nazwy, która teraz rozpoczyna się od „AQR.xxxx”.
Co jeszcze wyróżnia nowe rewizje Additional Quality Requirements? Oprócz nazwy, która jest znana dla dostawców współpracujących wcześniej z FCA pojawia się nazwa dla dostawców współpracujących w przeszłości z grupą PSA.
Przykładowo proces tłoczenia posiada numer AQR.00011 (dla xFCA) oraz numer 01598_23_01136 (stosowany dla xPSA). Dodatkowo pojawia się określenie STELLANTIS HARMONIZED. Oznacza to, że niezależnie czy będziemy współpracować z jednym albo drugim klientem – cały czas będziemy stosować te same dodatkowe wymagania jakościowe.
Szczegółowe informacje opisujące sposób zastosowania Additional Quality Requirements określone są w procedurze GSQN.006 Global Stellantis Additional Quality Requirements Procedure ( 01746_23_00088), która jest dostępna od 30 listopada 2023. Zastąpiła ona tym samym dokument SQ.00001 stosowany wcześniej przy współpracy z FCA.
Dlaczego zakład produkcyjny powinien zaangażować się w ocenę Additional Quality Requirements?
Podczas fazy sourcingowej dostawca dokładnie powinien zapoznać się z przesłanym AQR’em. Dowodem, który to potwierdza jest złożenie podpisów przez:
– Przedstawiciela działu handlowego
– oraz Kierownika Projektu lub Inżynieringu
– Kierownika Jakości
Dwie pierwsze osoby najczęściej zlokalizowane są poza zakładem produkcyjnym.
Podejście do stanowiska Kierownika Jakości jest natomiast traktowane przez organizacje na dwa sposoby:
– może to być osoba, która też znajduje się w służbach centralnych lub
– jest to Kierownik jakości zakładu, który będzie produkował komponenty po ewentualnym przyznaniu projektu przez klienta.
W tym drugim przypadku zespół wdrożeniowy w zakładzie powinien szczegółowo przeanalizować taki dokument. Nie tylko przez Kierownika Jakości. Dzięki temu mamy możliwość wypowiedzenia się i uzgodnienia wspólnej strategii ze służbami centralnymi w odniesieniu do punktów otwartych.
Na kierownik jakości zakładu spoczywa dodatkowa odpowiedzialność. Wynika to z faktu pewnego konfliktu interesów jaki może mieć miejsce. Przeprowadzając audyty procesu, natknąłem się na sytuację, w której Kierownik jakości zakładu produkcyjnego podpisał AQR’y, jednak po weryfikacji stwierdzono, że nie wszystkie elementy zostały wdrożone.
Wynikało to z faktu, że otrzymał on informację, że ma ten dokument podpisać – bez jego analizy – ponieważ w przeciwnym razie organizacja straci dany biznes. Dlatego niezależnie od intencji służb centralnych rekomenduję, aby mimo wszystko przed złożeniem podpisu dokładnie przeanalizować AQR’y w zespole.
Wspólne warsztaty ze służbami centralnymi
Z perspektywy zakładu produkcyjnego najlepszym rozwiązaniem jest przeprowadzenie wspólnych warsztatów w lokalizacji, gdzie planowana jest produkcja. Dzięki temu analizując każde wymaganie mamy możliwość bezpośredniej weryfikacji na linii produkcyjnej ze służbami centralnymi.
W ten sposób zapobiegamy sytuacji, w której zespół wdrożeniowy z zakładu nie uzgadnia podpisywania dokumentu centralnie. W przeciwnym wypadku, może to prowadzić do wystąpienia niezgodności podczas przeprowadzania PPQ jak i MPA przez przedstawiciela klienta.
Additional Quality Requirements w odniesieniu do CSRów
Obecnie definiujemy AQR-y jako Wymaganie Specyficzne Klienta w odniesieniu do grupy xFCA. Punkt ze standardu, który odnosi się do tej aktywności to wymaganie IATF 8.2.2 – Określenie wymagań dotyczących wyrobów i usług.
Podczas audytu jednostki certyfikującej audytor może zapytać, w jaki sposób realizujemy ten CSR oraz jaki posiadamy dowód. W tej sytuacji wystarczające będzie przedstawienie Additional Quality Requirements jakie otrzymaliśmy od służb centralnych z podpisami odpowiednich przedstawicieli.
Przeprowadzając szkolenia dla prawidłowej interpretacji wymagań dla klienta Stellantis xFCA często słyszę następujące pytanie „audytor jednostki certyfikującej pyta nas dlaczego pod dokumentem widnieją tylko podpisy z organizacji, a nie ma podpisów klienta?”.
Nasza organizacja (a dokładniej dział handlowy) umieszcza podpisany dokument w systemie GST – Global Sourcing Tool, gdzie klient przeprowadza elektroniczną weryfikację, co skutkuje brakiem fizycznych podpisów.
Dzięki temu zakład produkcyjny nie ma dostępu do tej bazy. Natomiast osoba posiadająca dostęp do esuppplierconnet może o taki dostęp poprosić.
W takim przypadku rekomenduję przedstawienie AQR z bazy GST podczas audytu w lokalizacji zdalnej (Remote Location), która obejmuje dział handlowy. Najczęściej definiuje się go jako „Sales” na certyfikacie zakładu produkcyjnego.
W chwili obecnej xPSA nie posiada takiego wymagania w ramach CSR. Natomiast oczywiście musimy je zidentyfikować w ramach analizy wymagań klienta (Customer Requirement).
Mass Production Audit w odniesieniu do AQR’ów
MPA jest formularzem audytowym, który stosowanym jest podczas weryfikacji procesu produkcyjnego dla całej grupy Stellantis. W obecnej wersji wymóg sprawdzenia AQR’ów pojawia się w kilku obszarach, m. in.:
– sprawdzenia, czy w trakcie budowania sprawdzianów i środków kontrolno-pomiarowych, organizacja przeanalizowała odpowiednie AQR’y
– weryfikacji przykładowego wymagania
– sprawdzenia, czy PFMEA uwzględnia informacje z odpowiedniego AQR’a.
Podsumowując, Additional Quality Requirements są jednym z niewielu dokumentów zaadoptowanych przez xPSA. Z tego powodu organizacje przy nowych uruchomieniach powinny zwrócić uwagę na prawidłowe zarządzanie dodatkowymi wymaganiami jakościowymi oraz odpowiednią komunikację ze służbami centralnymi.
Dodatkowo serdecznie zapraszamy na dedykowane szkolenia, na który poruszamy ten aspekt współpracy z grupą Stellantis:
Zarządzanie Specyficznymi Wymaganiami Klienta Stellantis xFCA wg. IATF
Zarządzanie Specyficznymi Wymaganiami Klienta Stellantis xPSA wg. IATF
Dariusz Kowalczyk
