Współpracując z klientami motoryzacyjnymi wytwarzającymi pojazdy samochodowe (en. OEM – Original Equipment Manufacturer) warto pamiętać o kilku dobrych praktykach, które mogą pomóc organizacji podczas uruchomienia danego wyrobu oraz produkcji seryjnej.
Definiowanie właściwych kryteriów dla oceny hałasu oraz wibracji (en. Noise/Vibration /Harness – NVH)
Bardzo istotne jest aby dla komponentów, dla których przewidziana jest, w FMEA wyrobu oraz procesu, ewaluacja NVH były zdefiniowane odpowiednie warunki dla przeprowadzanych testów w środowisku samochodu. Już w fazie wstępnej kwotacji oraz spotkań technicznych z działem inżynieringu klienta (np. technical review) można poprosić o informacje dotyczące profilu toru testowego w miejscu.
Dodatkowo warto rozważyć gdzie testowane będą pojazdy (wysokość, szerokość, odstępy między poszczególnymi przeszkodami na torze testowym a także ich kąt nachylenia w odniesieniu do kół samochodu).
Dodatkowo warto też zdefiniować prędkość przejazdu samochodu przez tor testowy oraz jego wersja, ponieważ zawieszenie np. w wersji standardowej może się różnić od tego z napędem na obydwie osie.
Rys. 1. Przykład ewaluacji NVH w samochodzie
Organizacja musi zadbać, aby informacje z toru testowego służącego do walidacji pojazdu klienta oraz wyrobów dostawcy, były zgodne z parametrami torów testowych w lokalizacji klienta, w której będą produkowane pojazdy samochodowe. Dzięki temu organizacja będzie mogła unikać potencjalnych reklamacji z zakładu klienta dla bieżącej produkcji.
Idealnym rozwiązaniem byłoby, gdyby inżynier dostawcy odpowiedzialny za NVH przeprowadziłby wspólnie z inżynierami klienta korelacji między obydwoma torami testowymi (w miejscu gdzie odbywały się testy podczas fazy rozwoju oraz w lokalizacji klienta). Dane te powinny stanowić wejście do procesu definiowania odpowiednich zakresów częstotliwości dla automatycznych testerów (en. EOL – End of Line Tester), które są zwykle przewidziane dla tego typu komponentów.
Zaangażowanie docelowego zakładu produkcyjnego organizacji przy analizie wstępnej wyceny (en. RFQ – request for quotation) przesłanej przez klienta
Z punktu widzenia docelowego zakładu produkcyjnego bardzo istotne jest, aby jego odpowiedni przedstawiciele mieli możliwość wypowiedzenia się odnośnie wykonalności dla założeń projektowych danego wyrobu przesłanego w wycenie przez klienta finalnego. Dzięki takiemu podejściu możliwe jest bardzo wczesne zweryfikowanie założeń dotyczących np. tolerancji rysunkowych dla charakterystyk znaczących i/lub krytycznych.
Poprzez zaprezentowanie danych zebranych z bieżących lub podobnych projektów organizacja może doprowadzić do rewizji tolerancji rysunkowych przez klienta jeszcze przed formalnym podpisaniem kontraktu. Dzięki takiemu działaniu można uniknąć dodatkowych problemów jakościowych, które mogą wystąpić począwszy od fazy uruchomieniowej w danej lokalizacji klienta.
Pamiętać tutaj trzeba o głównej zasadzie, wg. której im więcej czasu upłynie od zwolnienia do produkcji (en. SOP – Start of Production / PR – Production Release), tym trudniej dostawcy będzie przeforsować jakiekolwiek zmiany tolerancji na wyrobie. Ze strony klienta pojawić się może wtedy pytanie odnośnie poziomu zdolności produkcyjnej jaką prezentował proces dostawcy przez cały wcześniejszy okres trwania projektu.
Ważne też jest, aby Project Manager i/lub Program Manager, jeśli są dedykowani centralnie, mieli możliwość zapoznania się z procesem docelowego zakładu produkcyjnego dostawcy. Dzięki temu można na przykład uniknąć nieporozumień związanych z niewłaściwym umiejscowieniem charakterystyk, które są mierzone przy pomocy sprawdzianu (np. umiejscowienie ich w miejscu, gdzie znajdują się urządzenia mocujące służące do jego przemieszczania).
